Summer Isle - Sommarøya - ein dag i august er alt anna enn sommarleg. I tillegg vart det ein heller utriveleg båttur ut dit, vinden stod sterk og fekk båten til å rugga faretrugande frå side til side, og den eine bølgja etter den andre slo inn over båtdekket. Men skipperen stod like støtt i styrhuset på den vesle skøyta og lot seg ikkje affisera det minste.
Ein aude stad, i utkanten av det meste. Nokre tomme hus, ein sti som fører opp til toppen av den vesle øya. Vind, bitande kald vind. I brå kast. På turen tilbake til Stornoway, den eineste byen å snakka om på desse kantar, er sjøen så grov at skipperen vel å gå innaskjærs. Me kjem inn i ein labyrint av fjordar som minner meg om Ryfylke. Mest som heime. Men Summer Isle vert sitjande i minnet som noko anna. Noko ganske anna.
