Ein gong i tida, for svært lenge sidan, busette munkar frå Irland seg på desse fjerne øyane - og nokre språkforskarar har meint at Færøyane ikkje tyder det same som fåreøyane, men "dei fjerne øyane" - "the far islands" (frå gælisk). Det må ha vore ei underleg og stille verd som møtte desse einsamme munkane. Fjordar med tunge, tause fjell, vende inn i seg sjølve… Det er som denne fjorden og desse fjella nord ved Klaksvik har ei soge å fortelja… soga om ei æve utan byrjing eller slutt.
