I midten av august 2011, mindre enn ein månad etter 22. juli-terroren i Noreg, spaserer eg rundt omkring på fredelege Bessastaðir, president-bustaden utanfor Reykjavik. Nokre turistar, nokre lyse skyer på ein blå himmel. Ikkje ein sikkerheitsvakt å sjå, ikkje ei einaste sperring, ingenting. Eg kan gå tett opp til huset. Det ser ikkje ut som det er nokon heime. Det ser ikkje ut som det er nokon der i det heile teke. Så etter å ha teke bilete av bustaden kikkar eg heller innom kyrkja.
Eg må innrømma at eg veit lite om denne staden. Eg kan sjølvsagt lesa meg til det, som allle andre. Men det får vera i denne omgangen. Ruslar berre rundt i kyrkja og på gravplassen utanfor. Og veit at det er mykje historie her på Bessastaðir - særs mykje. Og at det er ei uskuld her som Noreg har mista. Den håper eg ingen tek frå Island.
