Enden på reisa - og ei byrjing...

    (Bilete: Utanfor porten til kyrkjegarden på Kirkjubø, Færøyane)

Velkomen til ei ferd i vesterveg - eller rettare sagt, streif i eit øyrike som ein gong var ein del av det norrøne kulturområdet og som framleis har ei sterk tilknyting til Norge, på forskjellig vis.

Eg er ein entusiast som i utgangspunktet hadde interesse av å vitja stader vestpå med historisk samband  til vikingtida, men etter kvart tok eg til å fatta interesse for desse øysamfunna i seg sjølv, deira kultur og eigenart. Det førte til fleire turar, nokre gongar i selskap med andre, andre gongar mutters åleine. Og for kvar tur kom eg heim med endå meir kunnskap om desse stadene vest i havet som ein gong i tida høyrde til Noregsveldet. Bloggen har vore ein måte for meg å gjenoppleva små og store hendingar på, og eg har vore glad for at eg har fått høve til å dela dei med så mange.

Dette er så langt det siste innlegget på bloggen, iallfall i denne omgangen. Men bli her ei stund, du finn meir enn nitti innlegg og bilete i arkivet (92 innlegg, faktisk, medrekna dette) - ta deg tid til å kikka gjennom innhaldet og kom gjerne tilbake!

Takk for turen - og kanskje me ser kvarandre igjen!

Om forfattaren av bloggen:
Knut Rage (f. 1952). Forfattar og lokalhistorikar. Meir info her.

Dagboknotat, Færøyane

Dagboknotat, 6. august 2012 #  Landet utan turistar. Ja, det er nok ei lita overdriving, men om du gjerne vil reisa til ein stad du får ha mest mogleg i fred for deg sjølv, skal du leggja turen til Færøyane. Turistsesongen på Færøyane er ganske kort, frå juni til ut august, og du vil fort oppdaga at det ikkje er så mange andre turistar å sjå. Du vil også ganske snart oppdaga ein annan ting - nemleg at somrane i øygruppa ikkje er av dei varmaste. For spøk seier ein gjerne at det er seks gradar om vinteren og sju gradar om sommaren.

Færøyane er heller ikkje ei slags light-utgåve av Island.  Øyane har i høgste grad sin eigen særeigne identitet.

Sumburgh Airport, Shetland

Dagboknotat, 16. juni 2013:  Eit stort og nervepirrande moment i dag har vore om flyet til Bergen vil letta. I så fall kan det i verste (eller beste) fall innebera at eg må venta på neste fly, som går onsdag neste veke. Skodda ligg nemleg tjukk som ertesuppe over Shetland i dag. Men her sit eg på Sumburgh Airport, like ved Sumburgh Head (biletet) ei veke etter at eg kom hit, og no seier dei at flyet går som planlagd. 

Å koma inn for landing på Shetland må vera eit helsike for folk med flyskrekk. Flyet byrjar brått å kasta seg frå den eine sida til den andre mens det tilsynelatande stuper rett ned i sjøen. Det er faktisk den einaste staden i verda utanom Gibraltar der rullebanen er ein del av ein bilveg. Men det går greitt - dei stengjer berre vegen for biltrafikk mens flyet landar. Det er trass alt ikkje så ofte fly landar eller tar av her. På mitt fly frå Bergen i juni (2013) var me 9 passasjerar. Og det går kun to gongar i veka.

Det er ein veldig lang køyretur hit frå Lerwick. Taxisjåføren var både pratsam og hyggeleg, han slo av på prisen (som er latterleg billeg samanlikna med Norge) og på toppen av det heile tok han meg i handa til farvel, ønskte god reise og velkomen tilbake.

Klaksvik, Færøyane

Det første som skjer når du kjem til Færøyane er at du merker det iskalde draget i lufta. Midt på sommaren er det som du kjenner hausten i anmarsj. Men det varer berre ein augneblink, så er du van til det, merkar det ikkje meir. 

Det andre er stilla. Og det enorme sceneriet som vert spent opp for deg. Vid himmel, grøne fjellsider, ei fiskeskøyte, hus som vert små og ubetydelege i det tause landskapet. Du kjenner det som du nærmar deg enden på noko. Og at det vil bli ein god slutt, etter ei lang reise.  

Scalloway, Shetland

Den norske nasjonaldagen på Shetland, som blir feira med nordmenn til stades kvart år, vil ikkje så fort bli gløymd av dei som er med. Og gjett om nordmennene vert sett pris på av befolkninga på Shetland! 

17. mai 2012 vart ei spesiell oppleving. Eit kaos av vestlendingar frå Norge, vaksne og unge shetlendingar i vikingkostymer, sekkepipe og hurra-rop, pølser og iskald vind - norske og shetlandske flagg. Og den norske statsministeren på besøk! For ein fest! 

Og - den tragiske sida av det - minnet om alle dei nordmenn og britar som mista livet under Nordsjøfarten i krigsåra. Minnestøtten over dei falne i Scalloway har ein stein frå alle kommunar som er involvert, og vart reist i 2003.